Tweede blog in een reeks over de hervorming van het beheer van de overheidsfinanciën:
- Het probleem met de "beste praktijken" voor de hervorming van het beheer van de overheidsfinanciën
- Goede praktijken voor de hervorming van het beheer van de overheidsfinanciën
Waarom hebben we van de opeenvolging van de hervorming van het openbaar financieel beheer geen wetenschap gemaakt? Het PFM-discours lijkt te draaien om algemeenheden en conventioneel denken: "de context van het land is essentieel" of "er is leiderschap nodig". Sommige moedige zielen gaan zo ver dat ze suggereren dat hervorming van het beheer van de overheidsfinanciën een hopeloze zaak is. En veel waarnemers hebben hun eigen theorieën in de strijd geworpen.
De complexiteit van de hervorming van het beheer van de overheidsfinanciën
Het is in deze omgeving dat De grenzen van de institutionele hervorming door Matt Andrews is een welkome opluchting. Andrews duikt in de zachte onderbuik van de hervorming van het beheer van de overheidsfinanciën. Hij beschrijft hoe hervormingen gepaard gaan met "aanzienlijke kosten en hoge verwachtingen", maar ondanks tientallen jaren praktijkervaring toch niet de gewenste resultaten opleveren. Een beter beheer van de overheidsfinanciën wordt beschouwd als een belangrijk element van beter bestuur. Andrews constateert een kloof tussen wettelijke hervormingen en informele praktijken.
Op dit punt wordt de "nationale context" cruciaal voor de diagnose van hervormingstrajecten. Andrews graaft verder dan de algemeenheden van de "context" om de "regulerende, normatieve en cultureel-cognitieve elementen" van de hervorming op te nemen. Hij beschrijft hoe "informele elementen van gevestigde logica's blijven bestaan, zelfs wanneer de regulerende mechanismen lijken te veranderen".
Rechtshervorming wordt gezien als een "signaal" aan de internationale gemeenschap dat een regering aan het veranderen is - ook al zou er in de informele processen weinig echte verandering kunnen plaatsvinden. Wetten en "buy-in" van de leiders zijn niet voldoende om instellingen te doen veranderen.
Andrews suggereert dat we niet moeten proberen de complexiteit van institutionele hervorming te vereenvoudigen. Er is geen wondermiddel - het gaat erom de complexiteit te omarmen om een pad naar succes uit te stippelen.
Wat zijn goede praktijken voor de hervorming van het beheer van overheidsfinanciën?
FreeBalance is al tientallen jaren betrokken bij de hervorming van het beheer van de overheidsfinanciën in ontwikkelingslanden. Onze ervaring is dat onderstaande goede praktijken doeltreffender zijn dan het blindelings volgen vanbeste praktijken‘.
- Meer succesvolle hervormingen van het beheer van de overheidsfinanciën worden aangedreven door een kader van veranderingsagenten die veerkracht hebben om duurzame veranderingen tot stand te brengen.
- Een positief verhaal over wat de hervormingen van het beheer van de overheidsfinanciën zullen opleveren naarmate de programma's worden uitgevoerd - in plaats van het vaak negatieve verhaal over grote IT-projecten - helpt om betrokkenheid te creëren en te behouden.
- "Big bang" benaderingen van verandering werken zelden - iteratieve kleine stappen hebben meer kans op succes op de lange termijn.
- Crises creëren een omgeving die meer klaar is voor verandering. Verstoringen door andere factoren creëren eerder een intern standpunt dat verandering nodig is.
- PFM-projecten die beginnen met verbeterde begrotingsvoorbereiding en macro-economische planning er niet in slagen de uitgaven te verbeteren. De hervorming van het beheer van de overheidsfinanciën moet gewoonlijk beginnen met controle op de uitvoering van de begroting.
- Budgetten voor opleiding, capaciteitsopbouwprofessionalisering en certificering zijn zelden voldoende. Het is jammer dat zo veel wordt uitgegeven aan technische bijstand vooraf, gevolgd door informatiesystemen, en zo weinig aan het creëren van een kritische massa van deskundigheid bij de overheid en doeltreffende stimulansen.
Het belang van signalen voor de hervorming van het beheer van de overheidsfinanciën
Juridische hervormingen zorgen vaak voor oppervlakkige veranderingen op het terrein. Maar andere initiatieven op het gebied van het beheer van de overheidsfinanciën, zoals begroting, inkomsten en overheidsopdrachten, kunnen meer dan een signaal zijn. Het is veel moeilijker om slecht bestuur in deze omgeving te verbergen en heel moeilijk om ondoorzichtige processen opnieuw in te voeren.
Signalering kan een belangrijke politieke stimulans zijn. Ja, er zijn veranderingsagenten nodig, maar veranderingsagenten hebben weinig invloed zonder enige politieke wil aan de top. Bestuurssignalen maken deel uit van het hervormingsarsenaal. En in dit klimaat, waarin de pers snel geneigd is corruptie en wanbeheer in de schoenen van de ontwikkelingslanden te schuiven, kan dit een krachtig instrument zijn.
Voor meer informatie over goede praktijken bij de hervorming van het beheer van de overheidsfinanciën, zie neem contact op.