Terwijl we ons voorbereiden op de Internationale stuurgroep FreeBalance (FISC) conferentie in Miami volgende week, word ik eraan herinnerd dat niet iedereen gelooft dat overheden geluk en welzijn als beleidsdoelstellingen moeten gebruiken. Op de FISC zullen we onderzoeken hoe overheidsbeleid en budgetteringsprioriteiten kunnen worden aangepast aan nationaal geluk. Veel van de kritiek op "bruto nationaal geluk" als overheidsbeleid lijkt emotioneel van aard te zijn en gebruikt de sociale wetenschap om deze standpunten te rechtvaardigen. Er is veel weerstand tegen het veranderen van de focus van het beleid van economie en groei naar welzijn en geluk. "Het probleem is niet alleen dat deze lobby het BBP wil vervangen door een geluksindex. Het is de overtuiging dat, door geluk te meten, het dan onderworpen wordt aan voorspelling en controle door beleidsmakers. (Ormerod, 2012)"
Is de wetenschap van geluk een pseudowetenschap?
Critici suggereren dat "een onbevooroordeelde waarnemer die voor het eerst geluksstudies tegenkomt, niet anders kan dan getroffen worden door hoe grof en ongenuanceerd ze eigenlijk zijn. (De Vos, 2012)" Sommigen gaan zelfs zo ver om te suggereren dat "het meeste onderzoek naar de perceptie van mensen over hun eigen welzijn vragen heeft gesteld over de invloed van individuele kenmerken, met zeer weinig aandacht voor sociale en politieke omstandigheden die het leven meer of minder aangenaam kunnen maken. (Flavin en Radcliff, 2014)".
Toch lijkt de wetenschap van geluk robuust (Layard, 2011), met een diepgaande wetenschap. Dit is een sociale wetenschap gebaseerd op economie. Het is mogelijk om te beweren dat theorieën niet bewezen kunnen worden en dat definities vaag zijn (De Vos, 2012) of objectiviteit missen (Bales, 2016) in de meeste sociale wetenschappen.
Kan de overheid mensen gelukkig maken?
De wetenschap van geluk is gebaseerd op het idee dat welzijn en levenstevredenheid cultureel bepaald zijn. Dit culturele aspect wordt door veel critici als het zwakke punt gezien omdat "de meest robuuste determinanten van geluk - vertrouwen en religiositeit - niet beïnvloed worden door overheidsbeleid (Bjørnskov, 2012)". "Er zijn gewoon te veel persoonlijke, familiale, genetische, culturele en maatschappelijke factoren, en te veel eigenaardigheden die voor altijd buiten het bereik van overheidsbeleid en ambtenaren zullen blijven, hoe verlicht en vastberaden ze ook mogen zijn. (De Vos, 2012)"
Eén logica van de critici is dat meer overheidsuitgaven het geluk zouden moeten verbeteren als de wetenschap van geluk geldig is. Eén studie vond "geen basis voor de bewering dat overheidsuitgaven positief geassocieerd zijn met geluk. Hoge overheidsuitgaven hebben juist de neiging om groei te verminderen en kunnen ook schadelijk zijn voor andere factoren die bijdragen aan geluk. (Bjørnskov, 2012)". Natuurlijk schrijft het begrip geluk als overheidsbeleid geen extra overheidsuitgaven voor. En critici lijken het gemakkelijk te vinden om te beweren dat overheden ongeluk kunnen creëren, maar geen geluk.
Hoe zit het met het bruto binnenlands product als een betere beleidsdoelstelling?
Veel waarnemers denken dat de meeste regeringen de economische groei proberen te verbeteren door het BBP als maatstaf te gebruiken. Dit is een beetje een misvatting omdat overheidsbeleid vaak een bredere focus heeft. Economen kunnen zich richten op het BBP "maar het kan niet alles weergeven wat belangrijk is voor mensen. Dat komt omdat sommige factoren die de kwaliteit van ons leven bepalen niet in geld kunnen worden uitgedrukt. (Kinderman, 2015)"
Het is waar dat het BBP meetbaar is. Sommige critici gaan nog een stap verder: "economische groei is dus de gemeenschappelijke onderliggende facilitator van alle belangrijke geluksfactoren die redelijkerwijs binnen het bereik van overheidsbeleid vallen. Het geluksmantra dat geluk voorrang geeft op groei faalt op zijn eigen voorwaarden. (De Vos, 2012)" Toch omvat de wetenschap van geluk noties van economische groei.
Is geluk niet hedonistisch, antidemocratisch en immoreel?
Is de notie van welzijn in het overheidsbeleid een "zeer gebrekkige morele veronderstelling, die impliciet een door en door hedonistisch begrip van geluk lijkt te accepteren. (De Vos, 2012)" Zou welzijn kunnen fungeren als een rechtvaardiging voor elitarisme, waarbij "experts beter weten wat goed is voor mensen (Ormerod, 2012)"?
Critici gaan verder en concluderen dat "het nastreven van geluk door beleid erop neerkomt dat ijverige politici de rest van ons reguleren in hun versies van geluk, gebaseerd op het begrip van een idealistische onderzoeker van wat geluk betekent en de interpretatie ervan door een goedaardige technocraat. (De Vos, 2012)" Context is hier belangrijk. Zoals veel metingen, omvat het BBP niet alles waarmee rekening moet worden gehouden in het beleid. Deze andere metingen omvatten de Human Development Index, de Legatum Prosperity Index en de World Governance Indicators. Geluksmetingen die ook rekening houden met de perceptie van burgers zouden relevanter kunnen zijn dan traditionele metingen. "Terwijl de meeste beleidsvorming gebaseerd is op ambtenaren die veronderstellen dat ze weten wat het beste is voor mensen, geven deze nieuwe welzijnsgegevens mensen in de hele samenleving een stem - het is dus in feite zeer democratisch (Layard et al, 2012)".
Referenties
Bjørnskov, C. Welzijn en de omvang van de overheid. Booth, P. (red.) ... and the Pursuit of Happiness, Welzijn en de rol van de overheid. Het Instituut voor Economische Zaken, 2012. http://iea.org.uk/sites/default/files/publications/files/IEA%20Pursuit%20of%20Happiness%20web.pdf
De Vos, M. Geluk redden van de politiek. Nationale ZakenWinter 2012. http://www.nationalaffairs.com/publications/detail/saving-happiness-from-politics
Flavin, P; Radcliff, B; Welke soorten overheidsbeleid bevorderen het menselijk geluk? Scholieren Strategie Netwerkaugustus 2014. http://www.scholarsstrategynetwork.org/brief/what-kinds-public-policies-promote-human-happiness
Kinderman, P. Should Governments Measure Happiness? Groter Goed, 25 september 2015. http://greatergood.berkeley.edu/article/item/should_governments_measure_happiness
Layard, R. De rol van de overheid moet zijn het geluk te vergroten en de ellende te verminderen. Beleidsanalyses moeten worden herschikt om de resultaten weer te geven in termen van veranderingen in geluk. London School of Economics, 2011. http://blogs.lse.ac.uk/politicsandpolicy/happines-and-misery/
Layard, R; Mulgan, G; Seldon, A; Williamson, M. De overheid speelt een essentiële rol bij het creëren van een gelukkiger samenleving. Actie voor geluk16 januari 2012. http://www.actionforhappiness.org/news/government-has-vital-role-in-creating-a-happier-society
Ormerod, P. De dwaasheid van welzijn in overheidsbeleid. Booth, P. (red.) ... en het nastreven van geluk, welzijn en de rol van de overheid. Het Instituut voor Economische Zaken, 2012. http://iea.org.uk/sites/default/files/publications/files/IEA%20Pursuit%20of%20Happiness%20web.pdf