Waarom zijn zo weinig landen erin geslaagd hun ontwikkeling te verhogen?
Clayton Christensen, Efosa Ojomoen Karen Dillon hebben zich in het ontwikkelingsdebat gemengd met de Welvaartsparadox: hoe innovatie landen uit de armoede kan halen. Christensen is bekend als professor aan de Harvard Business School en zijn theorie over bedrijfsinnovatie werd voor het eerst beschreven in Het dilemma van de vernieuwer.
De auteurs sluiten zich aan bij andere kritieken op de orthodoxie inzake plattelandsontwikkeling, waaronder William Easterly, Dambisa Moyo, Matt Andrews, Lant Pritchett en Michael Woolcock. Veel deskundigen hebben privé hun bezorgdheid geuit over de traditionele praktijken. Veel klanten hebben hun frustratie geuit over donorpraktijken. Het is dus hoog tijd voor een analyse uit een andere bron die geloofwaardig is vanuit het innovatiedomein.
Dit boek is bijzonder leerzaam voor degenen met beperkte kennis van het ontwikkelingsdomein dankzij de heldere en luchtige stijl. De uitgebreide eindnoten bij de hoofdstukken zijn bijzonder leerzaam voor degenen met domeinkennis die diepgaander onderzoek mogelijk maken. Het gecombineerde gebruik van anekdotes en geselecteerde statistieken ondersteunt het verhaal, maar ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat er analytische lacunes waren. Veel van de anekdotes zijn al eerder gebruikt en lijken een eigen leven te zijn gaan leiden.
Wat is welvaart?
Het is duidelijk geworden dat Het BBP is een slechte meting van de ontwikkeling van een land. En de groei van het BBP leidt vaak tot zeer negatieve maatschappelijke gevolgen. En, zoals we ontdekten op de jaarlijkse H-20 conferenties wordt het BBP slechts losjes in verband gebracht met de perceptie van geluk en welzijn van de burgers.
De auteurs definiëren "welvaart" als het proces waarbij meer en meer mensen in een regio hun economische, sociale en politieke welzijn verbeteren". Dit omvat een groot deel van ons kader voor slimme en evenwichtige welvaart dat het welzijn van de burger, duurzame ontwikkeling en goed bestuur omvat.
De Legatum Welvaartsindex en de Wereld Geluksrapport beide proberen de welvaart en het welzijn verder te meten dan het BBP,
Wat is dit welvaartsargument?
Innovatie is "een verandering in de processen waarmee een organisatie arbeid, kapitaal.., materialen en informatie in producten en diensten van grotere waarde"
- Innovatie is de sleutel tot welvaart: Een gunstig klimaat voor marktscheppende innovatie zal leiden tot meer kapitaalinvesteringen die een particuliere sector opbouwen die werkgelegenheid en welzijn genereert en de voorwaarden schept voor druk om de doeltreffendheid van de overheid te verbeteren.
- BeoordelingDit begrip van innovatie is het zwakste argument in het boek, omdat het erg moeilijk is om te bedenken hoe de punten met elkaar verbonden zijn, gezien de beperkingen van het menselijk kapitaal en het gebrek aan beschikbare financiering in veel landen. OESO-definitie van innovatie kan een nuttiger kader zijn
- Infrastructuur, infrastructuur, infrastructuur: De auteurs wijzen erop dat fysieke en digitale infrastructuur nodig is in de faciliterende omgeving, ook al financieren donoren voornamelijk sociale diensten en technische bijstand, waarbij "de waarde van een infrastructuur onlosmakelijk verbonden is met de waarde die erdoor wordt opgeslagen of gedistribueerd. De opgeslagen of gedistribueerde waarde moet de kosten van aanleg en onderhoud van de infrastructuur rechtvaardigen - en er uiteindelijk aan bijdragen".
- Beoordeling: dit is bijzonder nuttig om inzicht te krijgen in de investeringssequenties per land en in de wijze waarop nationale ontwikkelingsprioriteiten moeten worden vastgesteld.
- Welvaart gaat over waardigheid: "Banen geven mensen waardigheid en bouwen zelfvertrouwen op. Banen stellen mensen in staat zichzelf en hun gezin te onderhouden. Onderzoek heeft ons herhaaldelijk verteld dat mensen met een baan minder tijd (of zin) hebben om criminaliteit te plegen."
- Beoordeling: Inclusieve groei ontwikkelt een middenklasse die veranderingen in het bestuur in de hand werkt en het vertrouwen schept dat nodig is om over de toekomst na te denken.
Wat is het ontwikkelingsargument?
"Een instelling is eigenlijk een weerspiegeling van de cultuur, of een gecodificeerd gedragspatroon. Wanneer men de cultuur van een land observeert en een instelling probeert door te drukken die niet strookt met de cultuur, zal deze zeer moeilijk te handhaven zijn".
| Push Land Ontwikkeling | Ontwikkeling van het land trekken |
|
|
- Push vs. Pull-ontwikkeling: Landen als de Verenigde Staten in de 18e en 19e eeuw, en Zuid-Korea in de 20e eeuw zijn opgekomen door nationale omstandigheden en beleid, dus orthodoxe Washington Consensus push-benaderingen van staatsopbouw moeten ter discussie worden gesteld
- Beoordeling: Er zijn te veel golven geweest van het nabootsen van wat elders in de landenontwikkeling werkte, gecombineerd met slechte coördinatie tussen internationale donoren
- Cultuur is cruciaal: De auteurs merken op dat "cultuur een manier is om samen te werken aan gemeenschappelijke doelen die zo vaak en zo succesvol is gevolgd dat mensen er niet eens aan denken om te proberen dit op een andere manier te doen. Als zich een cultuur heeft gevormd, zullen mensen automatisch doen wat ze moeten doen om succesvol te zijn".
- Beoordeling: Deze observatie gaat in op wat ontwikkelingswerkers "landencontext" noemen om aan te tonen hoe culturele praktijken kunnen veranderen, zoals corrupte praktijken
- Corruptie is niet het probleem, het is de oplossing: De opmerkingen dat "corruptie gaat over het "inhuren" van de meest geschikte oplossingen voor wat op dat moment het grootste goed van de beschikbare opties lijkt te zijn" en dat "mensen corruptie "inhuren" om vooruitgang, kosten (d.w.z. onderbetaalde politieagenten), de beste beslissing voor zichzelf te nemen in de gegeven omstandigheden" zijn bijzonder interessant en controversieel.
- Beoordeling: Ontwikkelingslanden worden vaak verguisd vanwege corruptie, alsof de burgers armoede verdienen, terwijl veel geavanceerde landen in het recente verleden aanzienlijke corruptie hebben gekend, waarbij de observatie van de auteurs dat "ontwikkeling vaak voorafgaat aan". succesvolle anticorruptieprogramma's en niet andersom" is bijzonder nuttig bij het overwegen van bestuurlijke hervormingen.
- Wetten zijn niet genoeg: De auteurs stellen dat "er een fundamentele wanverhouding bestaat tussen de inspanningen om institutionele fundamenten - zoals bestuursvormen - te 'importeren'".
- Beoordeling: dit is weer een andere vorm van mimicry waar regeringen de beste wetten kunnen hebben maar de slechtste praktijken...
Wat zijn de inzichten in het overheidsbeleid?
Regeringen met ontwikkelingsaspiraties, vooral die welke streven naar een hogere inkomensstatus, zouden dit moeten overwegen:
- Door het land geleide ontwikkeling via nationale ontwikkelingsstrategieën gekoppeld aan burgerdoelstellingen
- Gerichte overheidsinvesteringen die opeenvolgend en geïntegreerd zijn
- Verbetering van de bestuurshervorming in de loop der tijd in overeenstemming met de verbetering van de ontwikkeling
- Nadruk op infrastructuurinvesteringen in verband met landbouw- en industriële behoeften
- Minder nadruk op liberalisering van de regelgeving, meer op vermindering van het investeringsrisico
- Gebruik van welvaarts- en welzijnsresultaten in plaats van het BBP